februari 21, 2017Comments are off for this post.

Pieken en dalen op de skipiste

Vorig jaar stond ik na vier dagen les te hebben gehad, met bevende skietjes bovenaan een piste die bijna geen kleur verdiende. Waarschijnlijk was het gewoon mijn lievelingskleur, groen. Huilen. Mijn echtgenoot begeleidde me stapvoets naar beneden, onder de belofte van mokken vol hete glühwein in de stube onderaan de piste. Ik zag alleen een verschrikkelijke afgrond, wist me niks meer te herinneren over techniek en was totaal geblokkeerd. Dit nooit meer.

Hij haalde me dit jaar weer over om het nog één keer te proberen, want: ‘iedereen moet er doorheen en dan wordt het vanzelf leuk’. Ik geloofde hem maar half, ik dacht dat het alleen voor andere mensen gold. Maar omdat ik wel heel goed bleek te zijn in de dingen die om het skiën heen hingen, zouden we gaan. Ik heb ondertussen alweer drie dagen les. Morgen de laatste. Iedere dag ging het steeds een beetje beter.

Maar! Vandaag -bovenop een berg, in de stromende regen, storm, nat tot op het bot- kwam ik tot diepe inzichten, mensen!

1. Valangst

Vanochtend in de gondel de berg op: Links: zelfverzekerde arrogantie, rechts: pure angst.

Vanochtend voor de les begon, skiede ik met lichte tegenzin met mijn fanatieke zoon en man een piste af waar ik een jaar lang nachtmerries van heb gehad. Het was een vriendelijk glimlachende blauwe piste. Maar ik was zo bang om te vallen. Mijn man riep me steeds toe: ‘Je moet juist gewoon een keer vallen! Dan is het daarna niet eng meer!’ Ik nam na een tijdje een te klungelige bocht en viel heel zachtjes in de sneeuw. De kop was er af. Van het vallen dan. Nadat ik me omhoog gezwoegd had onder applaus van mijn manvolk, was het opeens minder eng! Toen bedacht ik me opeens: al die guru’s hebben gelijk: je mag best wel af en toe op je bek gaan. Dat gebeurt gewoon als je lastige dingen doet. Niet erg. Faalangst (valangst) ammehoela.

2. Ik zie het einde niet, en helaas ook weer wel!

Grote pistes waar je zo heel diep naar beneden kijkt, en ook nog lang geen skilift (oftewel het einde van de hel / de poort naar de hemel) ziet, is ook verschrikkelijk. Zo kon ik dat ook met werk hebben. Een bizarre hoeveelheid opdrachten dat je echt naar de keel greep, waardoor ik dan bijna lamgeslagen in de stress kon raken. Ik besloot de piste vandaag na een paar keer diep ademhalen, heel rustig en zorgvuldig mogelijk, bochtje na bochtje te nemen. Ieder bochtje was een overwinning. En opeens was ik onderaan. Helemaal heel en blij. En wilde ik nog wel een keer! Zo hak ik opdrachten voor mijzelf eigenlijk ook in hapklare brokjes, zodat ik steeds dichter bij het einddoel kom 🙂

3. Ik kan dat gewoon

Vorig jaar hing ik tijdens de lessen bescheiden achteraan te klungelen. ('Ga jij maar voor hoor!') Ik kwam niet mee, praatte mee met mede-bangerikken en had er geen vertrouwen in. Dit jaar besloot ik fanatieker mee te doen, meer vooraan te skiën en nu hoor ik opeens bij ‘de harde kern’ van het lesgroepje. Die zelfs in de stromende regen nog door-skiet. En nog hard en best soepel ook. (Ik schep op, ja) Daar ben ik heel trots op. Ik bedacht me net onder de douche dat het dus echt door je houding komt. Als je al denkt dat je niet goed bent dan gedraag je je daar ook naar en kom je niet mee.

Conclusie: Ik kan een beetje skiën. Nu kan ik alles.

 

 

september 11, 20161 Comment

Een productiviteits-nerd is ook een nerd

Laatst vroeg iemand me of ik een ‘nerd-in-disquise' was. Misschien ben ik dat wel, maar ik denk dat het niet eens zo goed verstop. Die grote bril geeft al veel weg natuurlijk. Mode vind ik vrij ingewikkeld en draag voor de zekerheid alleen maar jurken. Enfin. Een nerd zijn is tegenwoordig wel iets om trots op te zijn, en die trotsheid voelde ik zeventien jaar geleden ook al even.

Rond mijn 22e (oeps, reken maar uit mensen) zat ik met drie goede vrienden 's nachts bier te drinken in ons stamkroegje. Deze vrienden konden goed programmeren en waren in hun studentenkamers de hele tijd aan het compilen, en samen werkten ze aan een eigen besturingssysteem. Verder waren ze heel gezellig. We praatten en dronken er lustig op los, terwijl ik in mijn tasje rommelde om sigaretten (iedereen rookte toen nog!) te zoeken. Ik kwakte eerst een handjevol usb-kabels en een zip-schijfje op de biertafel alvorens ik mijn Lucky Strikes en aansteker te pakken had. Een heiligverklaring bij de aanblik van de zooi op tafel van het driekoppige manvolk volgde. Het was onbedoeld, en toch was ik trots.

Het productiviteits - nerdschap

Verder ben ik niet zo heel nerderig hoor. Ik kan wel moeilijk zonder mijn mac en beheers mijn Adobe programma's behoorlijk goed. Ik weet wat er speelt op webdesigngebied / usability. Maar waar ik dus echt een nerd in ben is het gebruik van appjes die mijn leven vergemakkelijken. En dat wil ik compatible hebben op alle devices. Want als zelfstandige moet je blijkbaar ook echt alles zelfstandig doen, kom ik achter. Van projectbegeleiding, ontwerpen, presentaties maken, contact houden met opdrachtgevers, contact houden met programmeurs en drukkers, administratie en natuurlijk (...oja, waar was ik...) ontwerpen. Mijn verslaving gaat dus vooral uit naar het intensieve gebruik van productiviteits-appjes, omdat ik -zoals veel andere creatieve mensen- nogal snel met mijn hoofd in de cloud zit. Maar ja, getting je things done is wel belangrijk als je een goedlopende onderneming wil hebben.

Dat lukt gelukkig: mede dankzij deze fantastische appjes:

Todoist

Oooh jij heilige Todoist! Dit waanzinnig fijne appje heb ik altijd openstaan en werk ik continu bij. Ik deel projecten in op taken, en deze taken verdeel ik in overzichtelijke kleinere taken, verdeeld over bijvoorbeeld een dag of week. Aan deze kleinere taken hang ik voor mijzelf een urenschatting zodat ik een dag beter in kan plannen. Het todoist appje heb ik op mijn mac draaien, evenals op mijn iPhone. Zo weet ik altijd precies wat er die dag/week/maand moet gebeuren. De enige valkuil bij dit appje is dat ik altijd iets teveel plan op een dag. Maar dat kan je dingen die wat minder prio hebben makkelijk doorschuiven naar de volgende dag, zodat de app je vervolgens een fijne avond of nacht kan wensen. Dat is prettig.

Pomodoro

Ik gebruik het appje heel vaak in heel drukke tijden waarbij ik toch moet blijven ademhalen. Pomoro is een digitaal kookwekkertje in de vorm van een tomaatje. Dit helpt te focussen op taken in vrij korte tijd. Je deelt een klus in op ‘pomodoros’ van 25 minuten.  Dus het ontwerpen van een flyer kan 5 pomodoros duren. Omdat je het in hapklare brokken verdeeld blijf je dus steeds 25 minuten flink gefocused (het werkt echt!). Na die 25 minuten kan je even 5 minuutjes reviewen wat je hebt gedaan en snel een kop thee en koekjes halen. Na vier pomodoros heb je een kwartier rust en na 8 stuks mag je echt wel even langer pauzeren. (Soms vloek ik ook wel eens in bijzijn van mijn kinderen met een afgeleide van dit woord: 'wel pomodori!' Maar dan ben ik niet echt boos hoor.)

Trello

Trello is een projecttool waarbij je online kan samenwerken aan een klus. Je werkt samen aan een ‘projectboard’ waar je lijsten bedenkt, bijvoorbeeld: ‘to do’, ‘doing’ done’. Binnen die lijstjes maak je ‘cards’ met de taken. Deze cards kan je dan verschuiven naar verschillende lijsten. Het fijnst is natuurlijk een verschuiving van 'Doing' naar ‘Done’! Trello is vooral fijn omdat je echt een visueel overzicht hebt van het project en is een perfecte tool om ook te delegeren. Iedere teamlid weet wat hij/zij moet doen.

Things

Aan appje zoals Todoist, maar dan helemaal via het 'Getting Things done' principe. Dit appje draai ik ook op mijn Mac en iPhone en  ik gebruik deze vooral voor privézaken, om het huishouden / verjaardagen / dingen / plannen, studies die je in de toekomst wil doen en ideetjes goed in te delen.

Instapaper

Ik ben nogal dol op het lezen van artikelen en kan hier ook weer snel afgeleid van raken. Voor je het weet kom je in een lees-loop terecht en heb je het werk niet af. Instapaper is een website (helaas nog geen appje!) die de artikelen die je graag later wil lezen en bewaren, voor je verzamelt op je eigen pagina. Ik heb tevens plugins voor alle browsers zodat ik een webpagina met een druk op de knop opsla in de mijn 'nog te lezen artikelen' pagina. Zo lees ik het allemaal later als ik van Pomodoro even een langere pauze mag, of als Todoist mij een prettige avond heeft gewenst.

Mocht je meer willen weten over mijn productieve leven of willen praten over de moeizame tijd van zipschijfjes, trek dan aan de bel! Of app me 🙂

© KIRSTEN FABELS 2024   |   PRIVACYVERKLARING  |  KVK 60689684   |   BTW NL001652500B98   |   CONTACT