Best gek eigenlijk. Alsof ik ooit een kratje op ben geklommen en fluisterend een beetje over mijn werk ben gaan roepen. Misschien wel een idee om eens even wat over mijzelf te vertellen. Bij deze.

Ik ben een import-amsterdammer, die 17 jaar geleden vanuit Twente naar het Amsterdamse is verhuisd. Voor de liefde! Ondanks dat ik naast geliefde (www.martijnhesseling.nl) ook van Amsterdam ben gaan houden, heb ik nog steeds af en toe heimwee naar de weilanden + groepjes eikenbomen. Een koe her en der. Een mooie hoeve. Die Twentse tongval blijft sluimeren, na een flinke werkdag of een wijntje of twee.

In Amsterdam ging ik aan de slag bij een webdevelopersbureau waar ik 10 jaar als ontwerper heb gewerkt. Na een paar jaar kregen we 2 heel leuke kinderen. Niet met het webdevelopersbureau trouwens, maar met @martijnhesseling. Zoon Ilias (nu bijna 12) en later dochter Dauphine (bijna 7) Het begon na een paar jaar een beetje te knagen. Het voelde gek dat mijn kinderen (met tegenzin-> huilen!) op de opvang zaten, ze ons moesten missen, en ik ze het liefst zoveel mogelijk om mij heen wilde hebben. Ik werkte in feite om de opvang te betalen. Er klopte iets niet.

Na een incident op de crèche, besloot ik het roer om te gooien. Ik begon voor mijzelf. Want ik wilde zoveel mogelijk zelf voor mijn kinderen zorgen. Ondertussen heb ik een fijne kring opdrachtgevers waar ik vooral websites voor ontwikkel (strategie + design) en ontwerp huisstijlen. En ik ben ook niet vies van een illustratie her en der! Ik werk zoveel mogelijk als die twee op school zitten. Vaak zit ik ook wel te bikkelen als ze thuis zijn, maar ik ben altijd beschikbaar voor knuffels. En als ik er niet kan zijn, dan is Martijn daar. Zo droomde ik van het werk- en gezinsleven.

Nailed it.