Het ontwikkelen van persona's vind ik één van de leukste onderdelen van mijn werk. Voordat er een website op poten wordt gezet, bestudeer ik vaak samen met de opdrachtgever de doelgroepen voor hun website. Meestal zijn dat er zo'n 3 of 4. Tijdens zo'n sessie luister ik vooral heel aandachtig, en probeer de juiste vragen te stellen. En kom ik er ook veel beter achter wat de opdrachtgever graag met zijn website wilt bereiken. Meerdere vliegen in één klap.

De opdrachtgevers duiken tijdens zo'n sessie volledig in het hoofd van de (ideale) klant. Ik vind het altijd een magisch proces. Er ontstaan namelijk 'echte' personen. Er wordt serieus over die persoon gepraat. Wat ze voelen, wat ze willen, waar ze in het leven tegenaan lopen. Er worden venijnige grapjes gemaakt, over die persona. Zo leer je ze namelijk ook goed kennen 😉 Het werkt denk ik hetzelfde als je karakters ontwikkelt voor een boek of een film. Je moet een connectie voelen met de hoofdrolspelers, anders is het (...voor mij althans) een slechte film of serie. Dan haak ik af, of val in slaap.

Na zo'n sessie werk ik de persona's uit in een verhaal, en beschrijf de weg die deze persoon aflegt als hij te maken krijgt met jouw bedrijf of organisatie. Zo ontdekken we verbeteringen en onderdelen die echt noodzakelijk zijn binnen een website. Daar heb ik intens veel plezier in. (Ik vergeet dan alles om mij heen! )

Bij een doelgroepen-onderzoek gaat het er niet persé om waar ze wonen, welke auto of serie ze kijken. Bij het ontwikkelen van deze persona's gaat het om de diepgewortelde verlangens, angsten, emoties, waarbij jij -met je website, dienst of product- deze mensen kan gaan helpen. En daarom is het zo mooi. Het gaat -zoals altijd en iedere keer weer- om de verhalen achter de mensen.

Wil jij ook je doelgroepen heel goed leren kennen? En weten hoe dat moet? Stuur me dan een mailtje.

Een paar weken geleden boekten we met het gezin een reisje naar Toscane. Op zoek naar lekker lenteweer. (Niet gevonden, trouwens. Wel andere fijne dingen, zoals wijn, eten, ontspanning en landschappen. En met de gympies in een pak sneeuw.) Enfin. We reserveerden alvast een parkeerplek op P6, vluchthaven Eindhoven. Goed geregeld.

Met een blij vakantiegevoel printte ik de avond voor vertrek de parkeervoucher uit. En las toen tot mijn grote schrik:
‘Als u bij de slagbomen aankomt: NIET OP DE GROENE KNOP DRUKKEN’.

Ojee. Dat kon alleen maar mis gaan. Knoppen moeten nou eenmaal ingedrukt worden. Vooral als ze groen zijn. Dat weten baby’s al. Ik zag ons al zwetend in de auto zitten. Urenlang voor een slagboom. Vliegtuig wegvliegend. Toeterende file achter ons. Alleen omdat we de drang niet konden weerstaan. Wat een ellende.